bezczynność jest najgorszym możliwym stanem ducha i ciała. lewitacja w życiowej przestrzeni, gorsza od pozornie bezużytecznego snu. jedynie bieg daje satysfakcję, nowe doznania, chęć poznania i spełnienie. nie spać, pracować.
030
bezczynność jest najgorszym możliwym stanem ducha i ciała. lewitacja w życiowej przestrzeni, gorsza od pozornie bezużytecznego snu. jedynie bieg daje satysfakcję, nowe doznania, chęć poznania i spełnienie. nie spać, pracować.
023
Nie ma nic gorszego, jak błędne złudzenie własnych umiejętności. Ambicje, które zamiast napędzać i motywować wywołują odwieczną walkę myśli i wyobrażeń o tym co się chce i potrafi zrobić.
Codzienne zadawanie sobie pytania 'jak zrobić coś inaczej , lepiej, perfekcyjniej?' Jak stanąć na wysokości zadania, osiągnąć spełnienie, dotrzeć do czegoś nowego?
Teraz widzę jak bardzo jestem daleko od celu, że nie przeszedłem jeszcze nawet przez drzwi, które stanową początek labiryntu. Poruszam się zgodnie z niezdarnym szkicem mapy, w kierunku, który nie został przecież precyzyjnie wyznaczony. Poruszam się niezdarnymi krokami, obijając się o ściany, tak jak to banalne zdjęcie, obija się o świat fotografii, starając się go dotknąć, lecz ginie w otchłani pospolitości. #$%&
022
Banalne, nieskomplikowane, błahe, miałkie, przyziemne, pospolite i przeciętne. Ze wszystkich rzeczy na świecie tak nie cierpię prostoty. Tego co jest najprościej osiągalne i tak codzienne. Braku finezji, której tak łatwo jest ulec, kosztem szybkiego bez wysiłkowego efektu. Pieprzyć przyziemność. Pieprzę swoje proste myślenie.
Subskrybuj:
Posty (Atom)